Schelden op Geert Wilders (lofzang op de vrijheid van meningsuiting)

Bestaat er een radioprogramma, krantenrubriek of weblog louter gewijd aan de onheuse bejegening van het Tweede Kamerlid Geert Wilders? Joop.nl gaat weliswaar dikwijls tekeer tegen Wilders en de PVV, maar baseert zich daarbij over het algemeen op feiten en argumenten. Dat lijkt te veel op debat en te weinig op schelden om zichzelfs willen.

Nu heb ik persoonlijk geen geschil met Geert Wilders. Ik weet slechts van hem uit de kranten, en niet eens de echte, maar die op het Internet. Partijpolitieke strijdvragen noch ’s lands belang raken mij zozeer, omdat ik ver van Nederland woon. En ik zou juist blij moeten zijn dat Wilders zich vierkant achter Israël opstelt. Maar het gaat om het principe.
De PVV, de naam zegt het al, pleit voor vrijheid, daarbij inbegrepen de vrijheid om te zeggen wat je wilt, zonder je te bekommeren om wat politiek correct is, conform beleefde omgangsvormen of beledigend voor de Profeet. Ik heb zelf met twee woorden leren spreken, zelfs tegen wildvreemden, maar ik vind dat Wilders groot gelijk heeft. Als Wilders het heeft over “shariasocialisten” of over de “Partij van de Arabieren” die wat hem betreft “de boom in” kan, om maar een voorbeeld te noemen, vat ik dat op als een uitnodiging. Niet om hetzelfde te doen, overigens: schelden op links is bij Wilders, zijn voetvolk en zijn stemvee in goede handen, daar heb ik niets aan te voegen. Bovendien heb ik, hoewel ik niet alleen op sjabbos, maar ook door de week in sjoel te vinden ben, gevoelsmatig en op grond van traditie, een band met de linkse kerk. Maar schelden – daar ben ik vóór. Vandaar: schelden op Wilders.

Schelden in de betekenis van uitschelden (“Ella Vogelaar is knettergek”) vind ik wat beperkt. De onheuse bejegening van Geert Wilders zou op zijn minst uitgebreid moeten worden met hoon, smaad en verdachtmaking. Maar in plaats van ons in definities te verdiepen, kunnen we beter naar enkele voorbeelden kijken. Laten we beginnen met smalen.

Zowel Ahmed Aboutaleb als Nebahat Albayrek spreken heel wat beter Nederlands dan Wilders met zijn malle Limburgse accent, maar die hebben dan ook doorgeleerd.

Twitter is het perfecte medium voor Wilders. Met maar 140 tekens tot je beschikking raak je niet zo gauw in een anakoloet verstrikt en voor bespiegeling en argumentatie is helemaal geen ruimte. Wilders’ onvermogen daartoe valt dan ook niet op.

Wilders wordt dikwijls gefotografeerd maar staat zelden alleen op een foto. Ik heb soms moeite om te onderscheiden of die groepsfoto’s Wilders en zijn gorilla’s afbeelden, of Wilders met leden van zijn Kamerfractie, waar tenslotte een aantal kaalgeschoren bullen als Eric Lucassen deel van uitmaken. Zou hij de fractie daarom een “knokploeg” noemen? Of is dat vanwege het feit dat de handjes van nogal wat fractieleden tamelijk los zitten?

Wilders voor fascist uitmaken is niet alleen onjuist maar ook een weinig creatieve manier van uitschelden. Maar misschien kan het zó:

Dat niemand lid van de PVV kan worden, daarmee doet Wilders zijn aanhang feitelijk een plezier. Dat lidmaatschap kan je naderhand, als het Nederlandse volk weer bij zijn positieven is, in ieder geval niet nagedragen worden, wanneer je voor een zuiveringscommissie of voor de ereraad van je beroepsgroep moet verschijnen.

Het volgende is een voorbeeld van insinuatie.

De kogel in zijn Pim Fortuyn zijn hoofd kwam van links? De kogelregen in Noorwegen kwam anders van rechts. Daarbij kun je aantekenen dat de PvdA noch GroenLinks uit geradicaliseerde dierenactivistische veganisten bestaan. Daar staat tegenover dat je in plaats van de pakweg 1500 pagina’s van Breiviks manifest net zo goed het veel dunnere (374 pp.) boekje kunt lezen van Martin Bosma, Wilders’ kwade genius. Daar staat ongeveer hetzelfde in. Nog dunner (132 pp.) is uiteraard Wilders zijn eigen boekje, Kies voor vrijheid, maar zelfs die luttele bladzijden zullen wel door Bosma geschreven zijn. Maar die is dan ook doctorandus. Daar blijkt trouwens uit dat Wilders persoonlijk niets tegen doctorandussen heeft; hij heeft ze zelfs onder zijn beste vrienden!

Van insinuatie is het kleine stap naar verdachtmaking, en vandaar niet ver naar laster.

Na de moord op Pim Fortuyn ontstond er in Nederland een sfeer van intimidatie waarin een kritische of anderszins ongepaste opmerking over de overledene bijna zo riskant werd als belediging van de Profeet in de hoofdstraat van Mekka. Zo’n opmerking viel onder demoniseren, een vaag begrip en daarom juist zo bruikbaar om aan te tonen dat de kogel van links kwam. Het begrip demoniseren werd het beginkapitaal van Wilders en de PVV.

Maar kwam die kogel wel van links? Op het eerste gezicht wel. Maar dat de Rotterdamse ruigpoot werd vermoord door een opgefokte linkse eenling die meende daarmee de maatschappij te kunnen verbeteren, was te simpel voor een deel van diens aanhang. Er was minimaal sprake van een second gun, want er stak natuurlijk een complot achter de moord. Wie die samenzweerders zouden moeten zijn, daar kom je niet zomaar achter. Maar je kunt wel kijken naar wie er baat had bij het voortijdig verscheiden van de populaire politicus. En dan moet je het volgende vaststellen: hij is nu de gebraden haan, maar als Fortuyn nog had geleefd, hadden we dan wel zo vaak en zo nadrukkelijk van Geert Wilders gehoord? In de volksmennerij is er slechts plaats voor één met de grootste bek (daar zou Rita Verdonk intussen achter moeten zijn). Het moge voor vriend en vijand (van allebei) duidelijk zijn dat de rancuneuze provinciaal Wilders niet in de schaduw had kunnen staan van de beschaafde en intellectuele relnicht.

Ik heb even met het idee gespeeld om zelf een weblog onder de titel “Schelden op Wilders” te beginnen, maar om twee redenen zie ik daar toch van af. Woonachtig in Israël ben ik niet goed genoeg op de hoogte van wat er in Nederland gebeurt. Ik ondervind het niet aan den lijve, hoor ook geen Nederlandse radio, zie geen Nederlandse televisie, en neem geen deel aan het dagelijks gesprek. Schelden op Wilders uit principe, om het schelden zelf, wordt misschien allang gedaan, scherper, onheuser, en waarschijnlijk – hopelijk – leuker, maar ik weet er niet van. Bovendien volg ik het Nederlandse nieuws uit nieuwsgierigheid, maar niet uit betrokkenheid. En die betrokkenheid heb je nodig als je je hart erin wilt leggen.

Ik ben uiteraard wel betrokken bij Israël. Ik heb zo mijn bedenkingen over Wilders’ zogenaamde pro-Israëlische standpunt. De staat Israël is niet uitgeroepen met het doel de Islam een halt toe te roepen of om de Arabieren te dwarsbomen. Als het Israëlische leger periodiek islamisten omverschiet, is dat uit noodzaak, niet uit principe. Het is echter deze “aanpak” die Wilders interessant vindt en waar hij achter staat.
In ieder geval staan Wilders en de PVV niet vierkant achter de Joden, zoals laatst wel gebleken is toen Wilders en zijn voltallige fractie in de Tweede Kamer, op één na, voor het initiatiefwetsvoorstel tot verbod op onbedwelmde rituele slacht stemden. Dit verbod is een schijnoverwinning op de Islam. De islamitische slacht wordt er nauwelijks door belemmerd; koosjere slacht, daarentegen, is onder dit verbod onmogelijk. PVV-Kamerlid en dierenvriend Dion Graus ging nog een stap verder door ervoor te pleiten om eveneens de invoer van koosjer vlees te verbieden, daarmee de orthodoxe Nederlandse Jood voor de keus stellend om aan het smokkelen te slaan, vegetarisch of treife te eten, of om te verdwijnen. Hier is een dierenliefde werkzaam waar alles, met inbegrip van mensen, voor moet wijken. Ik zie, qua mentaliteit, niet zoveel verschil tussen Dion Graus en een dierenactivist als, zeg, Volkert van der Graaf.
Hoe zou Gidi Markuszower hebben gestemd, die oorspronkelijk op de vijfde plaats van de kieslijst van de PVV stond? Hij moest zich terugtrekken als kandidaat, nadat de AIVD had gewaarschuwd dat hij mogelijk een “risico voor de integriteit van Nederland” vormde – ausgerechnet datgene waarom de Groep Wilders indertijd moties van wantrouwen indiende bij het aantreden van Aboutaleb en Albayrak als staatssecretaris (alleen lag er toen geen waarschuwing van de AIVD). Goed, Markuszower trok zich terug, maar wat had hij eigenlijk bij de PVV te zoeken? Even geborneerde gojiem?
Dit brengt ons tot de laatste belediging. Ze zeggen altijd dat de Joden het intelligentste volk zijn. Nou, dat klopt. En Gidi Markuszower is de uitzondering die de regel bevestigt.